Page 122 - Camiye Gidiyorum 1

Allah’a iman ediyorum

İmanın 1. şartı
ALLAH’A İMAN

Sen mi mutlusun, ben mi mutluyum?

Peygamber Efendimizin amcasının oğlu Hz. Ali’nin bir komşusu vardı. Komşusu

Allah’a inanmıyordu. Hz. Ali’yi Allah’a inandığı için küçümserdi. Görmediği
duymadığı bir şeye inanmaya ne gerek var, diye düşünürdü. Günlerden bir gün,
komşusu Hz. Ali’yi durdurdu ve ona dedi ki:

“Sen Allah’a inanıyorsun. Öldükten sonra bir de ahiret günü var diyorsun. Hatta

bu dünyada yaptıklarının ahirette hesabını vereceğini söylüyorsun. Kur’an’daki
kurallara uyup bazı şeylerden vazgeçiyorsun. Bir de bana bak; ben bunlara
inanmadığım için canımın her istediğini yapıyorum. Kimin durumu daha iyi sence?
Senin mi benim mi?”

Hz. Ali, inançsız komşunun sözlerine güldü. “Komşum! Sen Allah’a ve ahiret
gününe inanmıyorsun. Öldükten sonra tamamıyla yok olacağımızı düşünüyorsun.
Dünyada başkalarına ve kendimize yaptığımız iyiliklerin de yok olacağına

inanıyorsun. Eğer sen
haklıysan, Allah yoksa,
ahiret hayatı yoksa,
öldükten sonra hepimiz
yok olup gideceksek, ben

de tıpkı senin gibi yok
olup giderim. Dünyada
iyilik yaptığım için

insanlar beni iyi olarak
hatırlar. Kötülüklerden
uzak durduğum için de
kimse beni kötü olarak
hatırlamaz.

122