Page 78 - Camiye Gidiyorum 1
P. 78
Dinim sevinç ve paylaşmayı öğütler
.................................. Hikayeye bir başlık bulalım.
Bir Ramazan bayramı günü ona şöyle dedi. “Yavrum! Benim sana
Peygamberimiz (s.a.s.), evinden camiye baba, Ayşe’nin anne, Ali’nin amca,
gidiyordu. Yolda Bayram neşesi içinde Hasan ile Hüseyin’in erkek kardeş ve
oynayan çocuklara rastladı. Hepsi Fatıma’nın da kız kardeş olmasını ister
bayramlık yeni elbiselerini giyinmiş, misin?” Yetim, bu adamın Peygamber
sevinçle koşuşuyorlardı. Fakat içlerinde (s.a.s.) olduğunu ve kötü günlerin
zayıf, cılız bir çocuk, eski ve yırtık biteceğini anladı. Güler yüzlü adama,
elbiseleri içinde bir köşeye çekilmiş, “Nasıl istemem ey Allah’ın Resulü!” diye
arkadaşlarına bakıyor ve ağlıyordu. sevinçli bir cevap verdi.
Peygamberimiz, ağlayan çocuğu Peygamberimiz (s.a.s.), çocuğu elinden
görünce pek üzüldü ve sevgiyle “Niye tutarak evine götürdü. Hz. Ayşe, çocuğu
ağlıyorsun?” diye sordu. Çocuk kendisiyle bir anne sevgisiyle yıkadı, giydirdi ve
saçlarını tarayarak sokakta oynayan
ilgilenen adama: “Babam öldü. Annem, saçlarını tarayarak sokakta oynayan
çocuklardan daha güzel
başka biriyle evlendi. O da beni çocuklardan daha güzel
sokaklara attı. Aç ve susuzum, yatacak bir kıyafet verdi. Karnını
bir kıyafet verdi. Karnını
da iyice doyurduktan
bir yerim de yok. Bugün Ramazan da iyice doyurduktan
sonra, çocuk hemen
bayramı. Bütün çocuklar, bayramlıklarını sonra, çocuk hemen
birkaç saat önce yanı
giyinmiş, oynuyorlar. Benim gibi birkaç saat önce yanı
başlarında ağladığı
çocuklardan hiç haberleri yok. Bunun için başlarında ağladığı
çok üzülüyorum.” arkadaşlarının
Yetimin anlattıkları Peygamberimizin arasına koştu.
yüreğini parçaladı. Çocuğun elinden
tuttu ve sevgi ile saçlarını okşayarak
Peygamberimiz diyor ki:
“Bayram sevinç günleridir.”
Buhârî
78
